Dbamy o Twoją prywatność
Dzięki plikom cookies i technologiom pokrewnym oraz przetwarzaniu Twoich danych, możemy zapewnić, że dopasujemy do Ciebie wyświetlane treści.Wyrażając zgodę na przechowywanie informacji na urządzeniu końcowym lub dostęp do nich i przetwarzanie danych (w tym w obszarze profilowania, analiz rynkowych i statystycznych) sprawiasz, że łatwiej będzie odnaleźć Ci w Allegro dokładnie to, czego szukasz i potrzebujesz.Administratorem Twoich danych będzie Allegro oraz niektórzy partnerzy, z którymi współpracujemy.
Ułatwienia korzystania z naszych stron, prezentowania spersonalizowanych treści i reklam oraz ich pomiaru, tworzenia statystyk, poprawy funkcjonalności strony.Zgodę wyrażasz dobrowolnie. Możesz ją w każdym momencie wycofać lub ponowić w zakładce Ustawienia plików cookies na stronie głównej. Wycofanie zgody nie wpływa na legalność uprzedniego przetwarzania.
polityka plików cookiespolityka ochrony prywatnościOpis
Tytuł: Wojsko Polskie 1939-1945. Barwa i Broń.
Autor: Stanisław KOMORNICKI, Zygmunt BIELECKI, Wanda BIGOSZEWSKA, Adam JOŃCA, rysował Adam JOŃCA.
Wydawca: Wydawnictwo INTERPRESS, Warszawa 1984, wydanie I. 329 stron, rysunki, schematy, mapki, tabele w tekście i we wklejkach, oprawa twarda tekturowa, lakierowana, format 17x24 cm.
Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka - poza tym stan OK.
Wojsko Polskie 1939-1945. Barwa i Broń. Do Czytelników - Historia wojskowa, obok historii politycznej i gospodarczej, stanowi bez wątpienia zasadniczy element najnowszych dziejów Polski. Podczas drugiej wojny światowej sprawy wojskowe znalazły się w centrum uwagi całego polskiego społeczeństwa, wszystkich jego środowisk bez wzglądu na poglądy polityczne, pozycję społeczną czy znajomość i przywiązanie do narodowych tradycji. Był to czas, kiedy jedynie walka zbrojna mogła nam utorować drogę do odzyskania samodzielnego bytu państwowego, do wolności i niepodległości. Z hitleryzmem walczył cały naród — w kraju i na obczyźnie, w oddziałach regularnych sił zbrojnych i w armii podziemnej. Od zakończenia wojny upłynęło już wiele lat. ale wojenne tradycje bliskie są sercu Polaków, gdziekolwiek rzucił ich los, i nie przestały być żywą więzią między byłymi żołnierzami a nawet między ich dziećmi i wnukami.
Święcą swój renesans wspomnienia i pamiętniki, jednak najważniejszą rolę odgrywają wszelkiego rodzaju dokumenty bojowe — rozkazy, meldunki, mapy, fotografie i realia takie jak mundury lub fragmenty umundurowania, broń, odznaczenia i odznaki. Zapełniają one półki publicznych archiwów i gabloty muzeów, ale te bardzo osobiste rodzinne pamiątki po najbliższych — sami przechowujemy jak relikwie lub otaczamy opieką jako przedmioty patriotycznego kolekcjonerstwa. I to jest właśnie piękne, że tradycje walk o niepodległość z pieczołowitością przechowywane są w skarbcu narodowych polskich i polonijnych pamiątek, że spadkobiercy tych tradycji znają je i uważają za bliskie swemu sercu. Dla młodego pokolenia Polaków stanowią one pamiątkę bohaterskich czynów ich ojców, a w środowiskach polonijnych również dokument polskiego rodowodu i dumy narodowej, dokument więzi i solidarności ze Starym Krajem.
Zbiory muzealne są obiektami badań i wraz z archiwaliami składają się na ów bezcenny zespół źródeł pozwalających na powstawanie opracowań historycznych, wielkich monografii i syntez, ale także dzieł literackich. plastycznych, filmów... Czy jednak wszystkie pamiątki powinny znaleźć się w muzeach? Czy nie zdarzyła się Ci kiedyś. Czytelniku, chwila zadumy nad wyjętym z rodzinnej szkatułki niepozornym guzikiem od munduru, spłowiałą naszywką, Krzyżem Walecznych? Czy dotykając ich nie czułeś, że przenika Cię jakiś dojmujący fluid, że przez ten serdeczny kontakt z martwym przedmiotem potrafisz zrozumieć tamtego człowieka, którego już nie ma, przyświecające mu patriotyczne ideały stanowiące motoryczną siłę jego działania; odwieczne polskie ideały, za które bez wahania przelewał krew, za które może oddał życie? Więc czy wszystkie one powinny znaleźć się za grubym szkłem muzealnej gabloty, podświetlone zimnym światłem neonu, gdzie nie można ich dotknąć, ukryć w cieplej dłoni i myśleć czego były świadkami, i jakie są dla nas cenne, mimo, że nie są ani ze złota, ani z drogich kamieni, że może to jest tylko strzępek krwią zroszonego polskiego munduru.
Zainteresowanie kolekcjonerstwem militariów, ich wymiana, powstawanie ciekawych zbiorów prywatnych nie zawsze niestety idzie w parze z poziomem wiedzy na ten temat, a przecież w polskiej historiografii nie jest to temat nowy, by wymienić choćby najważniejsze nazwiska: B. Gembarzewskiego. W. Dziewanowskiego, a w dziedzinie falerystyki W. Łozy. Również i po wojnie ukazało się szereg cennych prac: w Londynie H. Barańskiego, T. Kryski-Karskiego, St. Żurakowskiego — zeszyty „Piechota polska 1939—45” czy M.W. Żebrowskiego — „Zarys historii polskiej broni pancernej 1918—1947”, w kraju książka K. Lindera, H. Wiewióry i T. Woźnickiego pt. „Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie. oporządzenie od 1939 do 1945 roku”, w dziedzinie falerystyki prace W. Bończy-Tomaszewskiego, H. Holdera i K. Madeja, na temat sztandarów publikacje pracowników Muzeum Wojska Polskiego W. Bigoszewskiej, H. Wieleckiego i K. Satory, oraz wydany w Wojskowym Instytucie Historycznym Informator poświęcony rodowodom jednostek polskich w drugiej wojnie światowej pod redakcją St. Komornickiego.
Dysponujemy więc rezultatami badań ekspertów zajmujących się konkretnymi problemami, natomiast brak ciągle popularnego wydawnictwa obejmującego całość problematyki poświęconej żołnierzowi polskiemu. a zwłaszcza jego mundurowi, broni i symbolom. Autorzy tej książki postawili sobie za cel chociaż częściowo zapełnić tę lukę. Ze względu na ograniczoną objętość jest to jednak tylko wybór zagadnień opracowanych w możliwie zwięzłej formie.
W części tekstowej podstawowe wydarzenia wojny przytoczono jedynie jako tło do przedstawienia wyboru najważniejszych spraw polskich. Ujęto je w pewnego rodzaju bloki periodyzacyjne wyróżniające się specyfiką formowania i struktury organizacyjnej Polskich Sił Zbrojnych, ich umundurowania, uzbrojenia i działań bojowych. Konieczne były pewno odstępstwa od zasady chronologii np. przy prezentowaniu lotnictwa, marynarki wojennej, organizacji ruchu oporu i in. Nie jest to więc praca ani w pełni chronologiczna, ani syntetyczna, lecz pewnego rodzaju informator problemowy, w którym starano się uwypuklić jedynie podstawowe zagadnienia. Część ta, mimo że ma charakter informacyjno-popularyzatorski. została oparta nie tylko na dostępnych publikacjach. ale także na materiałach źródłowych i na wynikach własnych badań autora. Niektóro z nich publikuje on tutaj po raz pierwszy.
Część ilustracyjna poświęcona temu wszystkiemu, co w tradycyjnej polskiej terminologii określane jest mianem broni i barwy, została oparta na dostępnych autorom opracowaniach, na źródłach: regulaminach, instrukcjach I eksponatach muzealnych, oraz na dokumentacji fotograficznej. Zwłaszcza ta ostatnia odegrała w badaniach szczególnie istotną rolę. Również i ta część ma charakter informatora problemowego. Nie zamieszczono w niej wszystkich typów broni, odznak, odznaczeń, sztandarów czy mundurów, a jedynie wybór eksponatów najbardziej typowych.
Oddając tę książkę do rąk czytelników pragniemy złożyć serdeczne podziękowanie wszystkim, którzy wynikami swych badań, życzliwym zainteresowaniem, swą wiedzą i gorącym sercem przyczynili się do jej powstania.
Mimo tej nieocenionej pomocy, trudności które napotkali autorzy i wydawcy pozwalają przypuszczać, że niestety nie udało się uniknąć pewnych nieścisłości i uchybień merytorycznych spowodowanych m. in. brakiem źródeł. Dlatego uważamy, że szeroka weryfikacja munduroznawców, bronioznawców oraz wszystkich, którzy w tych mundurach i tą bronią walczyli — jest niezbędna. Apelujemy do Czytelników o nadsyłanie uzupełnień i sprostowań, które zostaną wykorzystane przy ewentualnych wznowieniach.
Na zakończenie tych kilku słów pragniemy pożegnać naszego przyjaciela i współautora Zygmunta Bieleckiego — znawcę polskiej broni i barwy, żarliwego piewcę chwały polskiej kawalerii, który odszedł od nas podczas pracy nad książką. [autorzy]
Książka składa się z dwóch części.
- - Cześć I., - to tekstowe omówienie udziału Wojska Polskiego i Polaków w cały okresie II wojny światowej, wykazy jednostek, opisy kampanii i bitew, itd. [strony: 7-106].
- - Cześć II., - to barwne tablice prezentujące szczegóły umundurowania oraz wyposażenie, uzbrojenie, odznaki, naszywki mundurowe, odznaki rozpoznawcze, ordery i odznaczenia, malowanie pojazdów, godła, sztandary i proporce, itp. [obrazy i ich opisy - strony: 109-325].
Spis treści – patrz foto.
- Polecam!
Przeglądasz ofertę produktu: Wojsko Polskie 1939-1945. Barwa i Broń Stanisław KOMORNICKI, Zygmunt BIELECKI, Wanda BIGOSZEWSKA, Adam JOŃCA, rysował Adam JOŃCA. Widzisz ofertę innego produktu? Zgłoś nam to