Opowiem ci o zbrodni. Historie prawdziwe – praca zbiorowa – recenzja

Polska literatura kryminałem stoi – to nie ulega najmniejszej wątpliwości. Nic więc dziwnego, że i popularnych autorów tego gatunku jest u nas pod dostatkiem. Czołówka najpopularniejszych przed trzema laty połączyła szyki z Michałem Fajbusiewiczem, słynnym dziennikarzem kryminalnym. Tak oto powstała pierwsza książka z cyklu „Opowiem ci o zbrodni”, na kanwie której zrealizowano też program telewizyjny o tym samym tytule.

Sukces pierwszej części zachęcił tę zanurzoną w świecie mrocznych tajemnic ludzkiego umysłu ekipę do kontynuowania projektu. Teraz światło dzienne ujrzała kolejna, trzecia już odsłona książkowego cyklu. Tym razem jednak autorzy siedmiu historii, na jakie składa się „Opowiem ci o zbrodni”, dostali za zadanie opowiedzenia na nowo o zdarzeniach, które już pokazano w programie.

Sprawdź również: 6 najciekawszych zbiorów opowiadań dla miłośników kryminałów

Opowiem ci o zbrodni, czyli do czego zdolny jest człowiek

Do trzeciego tomu „Opowiem ci o zbrodni” ponownie zaproszono większość pisarzy, którzy są związani z tą serią od początku. W tomie tym razem zabraknie jednak opowiadań Marty Guzowskiej i Katarzyny Puzyńskiej, które zastąpili Joanna Opiat-Bojarska i Robert Małecki.

Nie zmieniła się jednak formuła książki: każda z opisanych w niej zbrodni wydarzyła się naprawdę, a autorom oddano całkowitą wolność w sposobie opowiedzenia o niej czytelnikom na nowo. Katarzyna Bonda opisuje historię zabójstwa zamożnej wdowy. Opowiadanie, napisane we współpracy z profilerem policyjnym Bogdanem Lachem, to fragment jej własnej książki, wydanego w maju tomu „Motyw ukryty”.

Igor Brejdygant postanowił opisać zbrodnię, która wstrząsnęła Polską przed 17 laty. Wtedy to z pensjonatu w nadbałtyckim kurorcie zniknęła kobieta z dwójką dzieci. Przez długi czas głównym podejrzanym o zbrodnię był mąż i ojciec zaginionych. Dopiero gdy znaleziono ich ciała, okazało się, że mordercą był ktoś inny. Brejdygant opisuje zaś te wydarzenia z perspektywy oskarżonego męża ofiary, co dodaje historii dodatkowego tragizmu.

Wojciech Chmielarz wziął zaś na warsztat szokującą zbrodnię z 2012 roku. Autor bestsellerowego „Żmijowiska” stara się zrozumieć, co pchnęło jedną z kobiet walczących o względy zamożnego biznesmena do zbrodni.

Przeczytaj także: „Opowiem ci o zbrodni 2” – recenzja

Młody, ale już szalenie popularny Max Czornyj zdecydował się za to opisać historię morderstwa małżeństwa dentystów z Opola Lubelskiego. To sprawa o tyle intrygująca, że zabójcę (którego oczami relacjonuje tę sprawę pisarz) udało się odnaleźć dopiero po dwudziestu latach.

Pracujące razem małżeństwo Małgorzata i Michał Kuźmińscy zdecydowali się opisać najstarszą z poruszanych w tym tomie spraw – historię tzw. władcy much, seryjnego mordercy, który w latach 60. zabił na Śląsku cztery kobiety.

Oryginalną formę przybrało opowiadanie debiutującej w tym tomie Joanny Opiat-Bojarskiej, która z perspektywy sędzi sądu rodzinnego opisuje wstrząsającą zbrodnię dokonaną w Poznaniu przez dziecko na młodszym koledze.

Robert Małecki porusza zaś sprawę zaginionej przed 16 laty dziennikarki z Grudziądza. To dla autora szczególnie bliska zbrodnia, bowiem znał on zaginioną osobiście.

Każdy z zawartych w tomie „Opowiem ci o zbrodni” reportaży jest inny, dzięki czemu historie, mimo swojej brutalności i szokujących szczegółów, nie nużą i nie odstręczają. Każde z opowiadań to zamknięta całość – książkę można więc czytać „po kawałku”, delektując się efektami mrówczej pracy autorów.

„Opowiem ci o zbrodni” to nie jest lekka i przyjemna lektura. Oparte na faktach historie raz jeszcze przypominają o mrocznych odmętach ludzkiego umysłu, potrafiących skłonić nawet najbardziej niepozornych z nas do tragicznych w konsekwencjach czynów. Zróżnicowany styl i podejście do relacjonowania tych wydarzeń przez zebranych tu autorów jeszcze bardziej podkreśla fakt, że żadna zbrodnia nie jest taka sama.

Źródło okładki: skarpawarszawska.pl